آرزو
به نظر شما يه دوست رك كه در سه ثانيه آدم رو با خاك يكسان كنه چقدر ارزشمنده؟
* * *
چند روز پيش، من و يه دوست قديمى و يه دوست جديد داشتيم با هم گپ مى‌زديم. دوست جديد رو كرد به من و ازم پرسيد: «آرزوت توى زندگى چيه؟» يه كم فكر كردم و گفتم: «تماشا»
- يعنى چى؟
+ هيچى؛ يعنى دلم مي‌خواد بتونم بيشتر و عميق‌تر دنيا رو ببينم. دوست دارم تماشاچى خوبى باشم.
- يعنى همون نگاه كردن.
+ نه؛ يه كم فرق مى‌كنه، آدم وقتى تماشا مى‌كنه، ديگه قضاوت نمى‌كنه، ارزش‌گزارى نمى‌كنه؛ فقط تماشا مى‌كنه، آشنا مى‌شه، به خاطر مى‌سپاره، تحليل مى‌كنه، ...
- جالبه؛ آرزوى قشنگيه.
وقتي اون دوست جديد رفت، دوست قديميم بهم گفت: «تو خودت رو گول مى‌زنى. اين قدر از اين حرفاى قشنگ زدى كه خودت هم باورت شده؛ تو آرزوهاى زيادى دارى كه چون نمى‌تونى بهشون دست پيدا كنى يا احتمال موفقيتت رو كم مى‌بينى يا جرأت تلاش كردن ندارى يا شايدم از سر تنبلى، حاضر نيستى اونا رو به زبون بيارى و يه مشت مزخرفات تحويل مردم مى‌دى.»
* * *
الآن نمي‌دونم من يه آدم تنبلم كه حال ندارم دنبال آرزوهام برم؛ يا يه آدم ترسو كه جرأت دنبال كردن آرزوهام رو ندارم؛ يا يه بچه فيلسوف كه به دنبال شناختن بهتره زندگيه.
* * *
براى شناسايى موجود نامبرده به هم فكرى همه شما خوانندگان روشن و خاموش نيازمنديم. لطفن تعارف رو بذاريد كنار. پاسخ‌هاى تركيبى از هر سه گزينه هم قبوله، به شرطى كه درصد هر كدوم رو مشخص كنيد.
نویسنده این وبلاگ من بی‌ربطم، مرد، متأهل، 46 ساله.