رستگاری
دیشب نشستم به تماشای «رستگاری در شاوشنگ»؛ یک درام جنایی که بنا به امتیازات سایت IMDb بهترین فیلم تاریخ سینماست.
به نظرم فیلم خوبی بود؛ اما نه اون قدر که بهترین فیلم تاریخ سینما تلقی بشه.
ظرافتهای زیادی داشت و شاید لازم باشه که بیش از یک بار دیده بشه تا همه جنبهها و زوایای مختلف فیلم کشف بشه.
این فیلم، ستایش تمام عیاری است از «امید» در سختترین شرایط زندگی.
جنبه دیگهای از فیلم که بسیار جالب و قابل توجه بود، اشاره به این مفهوم بود که «وقتی گناه یا تقصیرت رو بپذیری و بتونی خودت رو ببخشی، میتونی راه نجات رو پیدا کنی»؛ مطمئن نیستم این مفهوم توی دنیای واقعی تا چه حد درست باشه. نظر شما چیه؟








نویسنده این وبلاگ من بیربطم، مرد، متأهل، 46 ساله.