بخشش

شاید برای شما هم پیش اومده باشه که به کسی می‌گین: «فلانی را ببخش» و جواب شنیده باشین که «با اون همه بدی که بهم کرده، عمراً».

به نظرم کسایی که این طوری فکر می‌کنن، معنی بخشش رو نمی‌دونن. از نظر من بخشش یعنی این که 1) من از بدی که کسی بهم کرده درس لازم رو دریافت کردم و دیگه به دیگری اجازه نمی‌دم به این روش من رو آزار بده و 2) حالا که درسم رو یاد گرفتم، لازم نیست حس ناخوشایند این تجربه رو با خودم حمل کنم؛ پس فلانی رو می‌بخشم که این درس رو به من داد و من رو با تجربه‌تر و قوی‌تر کرد. ضمن این که از این به بعد طوری با فلانی رفتار می‌کنم (یا رابطه‌‌ام رو طوری تنظیم یا قطع می‌کنم) که نتونه از این روش به من آسیب برسونه.

پیش از این هم سه تا پست با موضوع بخشش نوشته بودم: 

http://idleuser.blogfa.com/post/271

http://idleuser.blogfa.com/post/619

http://idleuser.blogfa.com/post/620

 

بخشش

به نظر من بخشش یعنی مجموعه‌ای از موارد زیر:

• بخشش یعنی، پذیرفتن این که انسان ممکن‌الخطا هست؛ یعنی ممکنه که دچار خطا و اشتباه بشه، به هر دلیل و انگیزه‌ای و حتا گاهی بدون دلیلی روشن و انگیزه‌ای مشخص؛ خلاصه این که ادعای معصوم بودن نکنیم و یا انتظار نداشته باشیم که دیگران معصوم باشن.
• بخشش همیشه در مورد کار انجام شده نیست، گاهی وقتا لازمه که کسی رو یا خودمون رو در مورد کارهایی که انجام ندادیم، حرف‌هایی که نزدیم، یا فکرهایی که نکردیم، ببخشیم.
• بخشش یعنی، دست برداشتن از خشم، چه در مورد خودمون، چه در مورد دیگران.
• بخشش یعنی، بپذیریم که انتقام‌جویی کار بی‌فایده‌ایه.
• بخشش یعنی، اگه کاری از ما یا دیگری سر زده و باعث هر جور خسارت مادی یا معنوی شده، تلاش بشه که تا اون جایی که ممکنه، جبران بشه.
• بخشش یعنی این که یاد بگیریم، در شرایط مشابه، چطور بهتر رفتار کنیم.

 

به نظر من، بخشیدن، خییییلی سخته و بخشش خیلی تلخه؛ اما تنها پادزهریه که سم انتقام و زهر خشم رو کم‌اثر می‌کنه.

رستگاری

 

دیشب نشستم به تماشای «رستگاری در شاوشنگ»؛ یک درام جنایی که بنا به امتیازات سایت IMDb بهترین فیلم تاریخ سینماست.

به نظرم فیلم خوبی بود؛ اما نه اون قدر که بهترین فیلم تاریخ سینما تلقی بشه.

ظرافت‌های زیادی داشت و شاید لازم باشه که بیش از یک بار دیده بشه تا همه جنبه‌ها و زوایای مختلف فیلم کشف بشه.

این فیلم، ستایش تمام عیاری است از «امید» در سخت‌ترین شرایط زندگی.

جنبه دیگه‌ای از فیلم که بسیار جالب و قابل توجه بود، اشاره به این مفهوم بود که «وقتی گناه یا تقصیرت رو بپذیری و بتونی خودت رو ببخشی، می‌تونی راه نجات رو پیدا کنی»؛ مطمئن نیستم این مفهوم توی دنیای واقعی تا چه حد درست باشه. نظر شما چیه؟

ببخشیم یا بگذریم؟

خانم اردیبهشتی پستی نوشتن با عنوان «زخم‌های کودکی» و به مطلب زیبا و ارزشمندی اشاره کردن؛ ... این یادداشت که می تونید توی دنباله نوشته بخونیدش، اول قرار بود فقط یه کامنت باشه؛ اما خیلی مفصل شد و ترجیح دادم که به عنوان یه پست بهش بپردازم.

ادامه نوشته