به مقدار بسیار زیادی امید نیازمندیم
شاید یکی از دغدغه‌های امروز آدم حسابی‌ها این است که برای جامعه‌ای که دچار بحران اقتصادی، تحریم بین‌المللی، نرخ تورم بالا، نرخ بیکاری بالا بوده و به تبع آن دچار مشکلات جدی اجتماعی شده، بهترین کاری که می‌توان انجام داد، چیست.
به نظرم بیشترین نیاز چنین جامعه‌ای، «امید» است. اگر می‌خواهید به جمع کثیری، هدیه یکتایی بدهید که به درد همه‌شان بخورد، به همه‌شان «امید» بدهید. این جامعه باید زنده بماند و به نظرم، خیلی‌ها، حتا پیش و بیش از نان و آب و مسکن، به امید احتیاج دارند. اگر بشود به این مردم «امید» داد، شاید خودشان بتوانند یا بلد باشند که - هر چند به سختی- نان و آب و مسکن‌شان را فراهم کنند. این که کشتی خیلی‌ها به گل نشسته و از تأمین نیازهای اولیه‌شان ناتوانند، بیشتر به دلیل ناامیدی است تا شاخص‌های اقتصادی.
اگر جزء آدم حسابی‌ها هستید، که مطمئناً هستید، لطفاً به دیگران امید بدهید و از آنها بخواهید که چیزی بر آن بیافزایند و به دیگران بدهند.
نویسنده این وبلاگ من بی‌ربطم، مرد، متأهل، 46 ساله.