بی ربط نامه

رمان آموزشی «وقتی نیچه گریست»، نوشته اروین یالوم، ترجمه سپیده حبیب، نشر قطره، رو طی دو سه هفته گذشته خوندم. به نظرم خیلی مفید بود. شاید برای همه کسانی که دغدغده معنای زندگی رو دارن، خوندنی باشه و بتونه بهشون کمک کنه.

«و طمع به زمان همیشگی است. زمان می‌بلعد و می‌بلعد و چیزی باقی نمی‌گذارد. چه سهمناک است شنیدن این جمله که تو زندگی‌ای را زیسته‌ای که برایت مقدر شده بوده است! و چه سهمناک است رو به رو شدن با مرگ، وقتی هیچ گاه آزادی‌ات را، با همه مخاطره‌هایی که داشته، طلب نکرده‌ای!» (صفحه 366)

کتاب متن روان و داستان گیرایی داره، خوب ترجمه شده، بحث‌های فلسفی و روانشناسی‌اش آدم رو درگیر می‌کنه و به فکر فرو می‌بره، ضمن این که در کل امیدبخشه.