امروز این جمله رو توی اینستاگرام دیدم، جالب بود:

برای این که پس از مرگت به یادت باشن، یا چیزی بنویس که قابل خوندن باشه یا کاری کن که قابل نوشتن باشه.

 

این طور جمله ها جالبن و ممکنه برای دقایقی ما رو به فکر بیاندازن؛ اما نهایتاً، برای خیلیا ناامیدکننده هستن. گاهی یه آدم معمولی بودن هم بسیار ارزشمنده؛ قرار نیست همه ما «معروف» و توسط دیگران شناخته شده باشیم یا بعد از مرگ از ما یاد کنن. همین که خودمون از خودمون راضی باشیم، خیلی ارزشمنده.

 

نظر شما چیه؟